تشکل صادر کننده: انجمن صنفی معلمان کردستان (سنندج – کلاترزان)
تاریخ صدور:۲۶ فروردین ۱۴۰۲
مردم شریف و آگاە، اولیای گرامی و معلمان محترم؛
همانگونە کە مستحضرید، قریب بە چهار ماە است کە مدارس دخترانە کشورمان آماج حملات شیمیایی و بیولوژیکی قرار گرفتە و آسیب‌های جبران‌ناپذیری به جسم و روح دانش‌آموزان، اولیا و معلمان وارد آمده است. هر روزه تعدادی در بیمارستانها بستری می‌شوند، عده‌ای در منزل تحت مراقبت دارویی و پزشکی قرار می‌گیرند، در چند مورد هم شاهد شهادت مظلومانە فرزندانمان بودەایم. اکنون بسیاری از دختران معصوم این مملکت دچار “مدرسه‌هراسی” شده و با هزاران ترس و تردید قدم در راه مدرسه می‌نهند.
متاسفانه مدارس کردستان نیز از این یورش در امان نبوده و در این مدت بارها مورد هدف این حملات قرار گرفتە و همچنان ادامه دارد. در مقابل، اما مسئولان کشوری و استانی نە تنها اقدامی جدی برای جلوگیری از این حملات انجام نداده، بلکە از شفاف‌سازی و دادن پاسخی قانع کنندە جهت آرامش و تنویر اذهان عمومی جامعە طفرە می‌روند. برخی از مسولان دشمن(!!) را عامل این حملات می‌دانند، برخی به شیطنت و بازیگوشی دانش‌آموزان نسبتش می‌دهند و یک نماینده بی‌مقدار مجلس هم انگشت اتهام به سوی معلمان دراز می‌کند (معلمانی که خود قربانی این خشونت و ترور هستند).
اکنون که این مسئله به یک کلاف سردرگم تبدیل شده و بی‌آنکه هیچ‌کس مسولیت آن را بپذیرد عنان‌گسیخته به پیش می‌تازد، چند پرسش مطرح می‌شود به امید آنکه مخاطبان آن به فراخور مسئوُلیتی که دارند پاسخی شفاف و شایسته ارائه بدهند:
۱- آیا تنبیه، ترساندن و محرومیت دختران از تحصیل و حضور در اجتماع، جزئی از رویکرد جدید حکمرانی حاکمان است یا برنامه یک اقلیت خاص و تندرو در داخل ساختار قدرت و یا اساسا طرح و نقشه مجموعه‌ای خارج از این ساختار است؟
۲- در حالی که “امنیت” جزء امور حاکمیتی است و هر ساله بخش عظیمی از بودجه مملکت صرف نهادهای متولی امنیت می‌شود، چرا متولیان امر در طول چند ماه نتوانسته‌اند عاملین حملات شیمیایی به مدارس را شناسایی کنند (آنهم در مکان‌های مشخص، مسقف و محدودی که اتفاقا به تجهیزات نظارتی هم مجهز هستند) ؟
۳- شورای تامین استان – که در خصوص اعتراض‌های قانونیِ نهادهای صنفی و مدنی سریعا تشکیل جلسه داده و موضع‌گیری و برخورد می‌کند – در این مورد چه پیگیری‌ها، مصوبات و اقداماتی داشته است؟ آن را رسانه‌ای کند.
۴- مسئولان آموزش و پرورش کردستان که در ۱۶ اسفند ۱۴۰۱ با بستن درهای ورودی اداره‌کل و با گسیل نیروهای نظامی و امنیتی تجمع مسالمت‌آمیز معلمان به مسموم‌سازی دانش‌آموزان را با گاز اشک‌آور، باتوم، گلوله ساچمه‌ای، فحاشی و دستگیری و زندانی نمودن معلمان پاسخ دادند خود برای جلوگیری از تکرار حملات شیمیایی به مدارس و بهبود و بازتوانی قربانیان این حوادث چه اقدامی انجام داده‌اند؟
انجمن صنفی معلمان سنندج-کلاترزان، ضمن محکومیت حملات بیولوژیکی به مدارس سراسر کشور و از جمله کوردستان، حاکمیت را مسئول اصلی این تراژدی می‌داند و مجددا تاکید می‌نماید که دانش‌آموزان خط‌قرمز جامعە فرهنگیان هستند و این را برنمی‌تابند که هر روز جانیان، داعش‌وار، به جسم و جان دختران حمله کنند و مدارس را به میدان جنگ تبدیل کنند. لذا این انجمن خواهان آنست کە در سریع‌ترین زمان ممکن، مسئولان امر و در راس آنها شورای تامین استان و مسئولان آموزش و پرورش، ضمن جلوگیری از تکرار چنین فجایعی، عاملان این جنایت را بە مردم معرفی و مورد محاکمە قرار دهند. در صورت تداوم بی‌توجهی‌ها به این خواسته بحق، جامعه معلمی و دانش‌آموزی و خانواده‌های آنها حق دارند به هر شیوه قانونی که خود تشخیص دهند از سلامت خود و کیان مدرسه دفاع کنند.