تشکل صادر کننده: کانون صنفی معلمان استان بوشهر
تاریخ صدور: ۲۲ آذر ۱۴۰۲
بیانیه کانون صنفی معلمان استان بوشهر در مورد جنگ حماس و اسرائیل
شرمساری بشریت از «وتوی» منع کشتار مردم غزه. نظام جهانی یک‌بار دیگر نشان داد که آنچه در مورد «امنیت و صلح جهانی»، «حقوق بشر»، «انسان‌گرایی» و … را در بوق و کرنا کرده‌اند، فریبی بیش نیست. در ۷ اکتبر حماس در حرکتی غیر انسانی بیش از هزار انسان بیگناه را در اسراییل می‌کشد و بیش از ۲۵۰ انسان را می‌رباید این حرکت قطعا نزد هر انسان آزاداندیشی محکوم است. و اکنون بیش از دو ماه است که بیش از ۱۸ هزار انسان بیگناه توسط اسراییل کشته شده، هزاران مفقود و دهها هزار نفر زخمی شده‌اند. مابقی مردم غزه نه آب و غذا دارند و نه سرپناه و بهداشت و نه جای امنی که پناه آورند. از جمعیت دو میلیونی غزه بیش از یک میلیون هشتصد هزار نفر بی‌خانمان و آواره شده‌اند، هر لحظه جان کودکان و زنان و جوانان و سالمندانی را می‌گیرند که هیچ گناهی مرتکب نشده‌اند؛ الا این‌که در نظام جهانی، «امنیت و صلح جهانی»، «حقوق بشر»، «انسان‌گرایی» و … شامل آنها نمی‌شود. در نظام نابرابر جهانی «انسان‌ها» نیز درجه‌بندی شده‌اند. انسان درجه یک و درجه دو. شاید هم در تعاریف این نظام ستمگر، همه مردم که «انسان» نیستند و مفاهیم «حقوق بشر» و «صلح و امنیت» و… در مورد آنها مصداق ندارد. کشتار و زخمی و آواره کردن دهها هزار انسان بیگناه در غزه را این‌گونه توجیه می‌کنند که حماس از آنها به عنوان سپر انسانی استفاده می‌کند، حماس زیر بیمارستان‌ها تونل‌های مخفی ایجاد کرده است و… هیچ انسان آزاده‌ای این رفتار غیر انسانی و مشمئز کننده حماس را تایید نمی‌کند، ولی آیا می‌توان با این استدلال دهها هزار نفر را قتل عام کرد؟ آیا اگر قاتلی فرار کرد و در محله یا شهری مخفی شد، باید همه مردم آن محله و شهر را کشت که شاید بتوان به آن قاتل دست یافت؟ کدام منطق می‌تواند این استدلال غلط را توجیه کند؟ اسراییل می‌گوید تا نابودی حماس این جنگ را ادامه خواهد داد. مگر می‌توان یک گروه مخفی را از بین برد؟ اگر آخرین انسانی که در غزه زنده بماند، عضوی از حماس باشد، باید تمام مردم غزه را کشت تا آن یک نفر نیز کشته شود و دیگر مطمئن شد که خبری از حماس در غزه نیست؟ به هر حال، اعضای حماس که روی پیشانی‌شان ننوشته عضو حماسند، خود نیز فریاد نخواهند کرد که ما عضو حماس هستیم. از سوی دیگر، مگر مدعیان حقوق بشر، آنگاه که منافع‌شان به خطر می‌افتد، نمی‌گویند «خشونت، خشونت می‌آورد». آیا کشتاری که در غزه اتفاق می‌افتد، در مردم آن جا کینه ایجاد نمی‌کند؟ آیا این کینه آنها را به سمت‌وسوی خشونت بیشتر سوق نخواهد داد؟ آیا تفکر حماس در این شرایط کینه و کشتار رشد نخواهد کرد؟ یا این‌که آنقدر می‌کشید که کسی نماند که کینه‌ای بورزد؟ دبیر کل سازمان ملل اقدامی شجاعانه کرد، ولی از پیش مشخص بود که ساختار نظام جهانی توانایی آن را ندارد که از دوگانه‌اندیشی و دوگانه‌انگاری‌هایش فراتر رود. اگر شرایط چنان وحشتناک باشد که نتوان نادیده گرفت و افکار جهانی تا جایی جریحه‌دار شده است که حاکمان برخی از کشورها – نمی‌گویم نمایندگان کشورها – خواستار پایان دادن به این کشتار گسترده شوند، قاعده شرم‌آور دیگری تیغ بر می‌کشد و کشتار هر چه بیشتر را تجویز می‌نماید. «حق وتو» به مثابه شاخص نابرابری کشورها و مردمان آنها، این بار به خوبی نقش خود را ایفا می‌کند تا شرم را بر پیشانی بشریت بنشاند. ایالات متحده آمریکا – الگوی دموکراسی نظام نوین جهانی – با استفاده از «حق وتو» کشتار هزاران زن و کودک و پیر و جوان بیگناه را تایید کرد. #کانون_صنفی_معلمان_استان_بوشهر حمله حماس به اسراییل و کشتن افراد بیگناه، بیش از دو ماه کشتار و زخمی و آواره کردن مردم بیگناه غزه و «وتوی» پیشنهاد منع کشتار توسط امریکا را محکوم می‌کند و خواستار پایان این فاجعه انسانی است.همچنین از تمامی معلمان آزاده می خواهیم روایت سالها رنج مردم فلسطین را سوای از نگاه سیاسی دولتمردان دو سوی این منازعه‌ی جهانی ، برای دانش آموزان توضیح داده و روحیه‌ی صلح و انسان دوستی را در انها پرورش دهند.