تاریخ صدور : ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۰
تشکل صادر کننده: سازمان معلمان ایران
مناسبت ها بهانه هایی هستند برای پرداختن به آنچه که تجربه دیروز و نیاز امروز و فردای ما در گرو پرداختن به موضوعات مهم زیست فردی و اجتماعی است.
مناسبت ها به ما می گویند تا از تکرارهای بی حاصل پرهیز و آنچه را که تکرارش مثل نفس کشیدن حیاتی است، تسهیل و تسریع نماییم.
روز معلم چه از نوع ملی و چه از نوع جهانی اش به ما یادآوری می کند که برای بهتر زیستن، چاره ای جز آموختن و توانمندتر شدن نیست و زمان طلایی کودکی و نوجوانی، بهار آموختن و توانمند شدن است که فقط و فقط در سایه داشتن معلمانی سالم، ماهر، باانگیزه و دارای منزلت و معیشت متناسب با این حرفه سرنوشت ساز میسر می گردد.
روز معلم ۱۴۰۰ در حالی فرا می رسد که سال تحصیلی تمام کرونایی بیش از همیشه اهمیت، ارزش، اعتبار و سختی کار معلمان را نمایان ساخت و همه مادران و پدران، با تمام وجودشان به این مهم پی بردند؛ به طوریکه بیش از هر کسی، این والدین هستند که برای عادی شدن شرایط مدارس و حضوری شدن آموزش روزشماری می کنند؛ آنها دریافتد که وقتی مدیریت یک یا دو فرزند آنقدر کار حرفه ای و دشواری است که نیازمند دانش، مهارت و ویژگی های شخصیتی معلمانه است، مدیریت ۲۰ یا ۳۰ و حتی در برخی از کلاس ها ۴۰ نفری کودکان و نوجوانان، یک تنه توسط معلم، چه معجزه ای است که کمتر به ارزش و سختی و اهمیت آن بها داده می شود.
در سال تحصیلی کرونایی، معلمان آنقدر خوش درخشیدند که مسئولان مجبور به تسلیم در برابر خلاقیت های معلمان و مدارس شدند و معلم محوری و مدرسه محوری که سال ها توسط کارشناسان و منتقدان فریاد می شد، چشمه هایی از اعجاز خود را نمایان ساخت.
تعدادی از معلمان در آتش عشق معلمی سوختند و تا دقایق پایانی زندگی خود، بر روی تخت بیمارستان و در بستر بیماری هم گوشی و تبلت به دست، از نشاندن بذر امید و دانش در دل و ذهن دانش آموزان خود غافل نبودند.
در زیر غبار محرومیت ها و مظلومیت های دانش آموزانِ به دور از اینترنت و محروم از موبایل و تبلت، این معلمان عاشق و فداکار بودند که آموزش حضوری را به بهای جان خود برقرار نموده و اجازه ندادند تا کرونا فرصت دانستن و توانستن را از کودکان و نوجوانان این مرزو بوم بگیرد.
اما روز معلم فرا می رسد و باز هم مثل همه سال های گذشته و شاید بدتر، بیشتر مسئولان در رده های مختلف، نه تنها سرشان بالا نیست و حرفی برای گفتن ندارند؛ بلکه باید سرافکنده تر از همیشه پاسخگوی این پرسش تکراری باشند که چه زمانی معلم در صدر می نشیند و قدر می بیند؟!
آری روز معلم فرا می رسد و روزگار معلمی همچنان غبارآلودِ بی تدبیری ها، اولویت ندادن ها، دروغ ها، شعارها و وعده هاست؛ غبارهایی که بیش از همه بر چشم نسل امروز و فردا فرو می رود و راه ایرانی آباد و توسعه یافته را پرسنگلاخ می نماید.
اگر تا روز معلم ۱۴۰۰ چاره ای برای بهبود و ارتقا حرفه معلمی و رفع مشکلات و مسائل معلمان اندیشیده نشده است، آیا امیدی به ۱۴۰۱ است؟!
سازمان معلمان انتظار دارد تا در اوج بحران های چندجانبه و در شرایطی که احساس می شود کشور در آستانه تحولات مختلف قرار گرفته، مسئولین نظام، نسبت به دستور آزادی معلمان در بند که سال ها بهترین دوران عمرشان را در زندان ها سپری کرده اند، اقدام نمایند؛ درباره حقوق و معیشت معلمان -به ویژه بازنشستگان محترم- تدبیری بیندیشند و نیز، نسبت به افزایش اعتبارات آموزش وپرورش، حداقل دو برابر اعتبارات فعلی -با توجه به افزایش اعتبارات سایر نهادها و وزاتخانه ها- اقدام نمایند.
درپایان یادآوری می نماید که راه توسعه همه جانبه و پایدار از مسیر نظام آموزشی کارآمد و برخورداری از معلمانی توانمند، باانگیزه و امیدوار می گذرد.
این تشکل، ضمن تبریک روز معلم به همه معلمان ایران زمین از دورترین و محروم ترین نقاط تا نقطه مرکزی و پایتخت، بر این رویکرد توسعه گرایانه پای فشرده و معلمان را نیز به متشکل شدن دعوت می نماید؛ همچنین پذیرای ایفای نقش های موثر و کنشگری مدنی و دموکراتیک در بستر صنف و سیاست برای برون رفت از این شرایط خواهد بود.