تاریخ صدور : ۲۳ مهر ۱۴۰۳
تشکل صادر کننده: انجمن فرهنگیان هرسین
وقتی قلم در دستان بیداد اسیر شود و در مکتب حامی پروری مبتذل بیاموزد، جز حکم زندان هشت سال و هشت ماه، مفاهیمی برای نگاشتن در مرکبش یافت نشود.
و آنگاه که قلم در لای انگشتان نادانی و کژاندیشی گرفتار آید حکمی جز اخراج صادر نمی‌کند. این تدبیر مکتب خشونت پیشگان است.
خشونت اعمال شده علیه #اسماعیل_عبدی به نام دفاع از عدالت!!! مثله کردن آزادی و تقدیس سرکوب است.
این تصمیمات حقوقی، زنده کردن لاشه‌ی متعفن گیوتین است که در قالب اخراج بازنمایی می‌شود
جان‌بخشی به بربریتی مدفون است که در روز جهانی معلم خود را سبعانه به نمایش می‌گذارد.
مفهوم “اخراج” القاءگر تفکر شوم حذف و مازاد کین‌توزی برده‌واری است که کوتوله های نظریه‌بافِ امنیت را می‌پرورد.
آری! اینچنین خشونت در تن خویش لانه می‌کند و یاری‌رسان زوال خود می‌گردد!
#اسماعیل_عبدی به جرم دفاع از عدالت آموزشی، نفی کالایی شدن آموزش، حق تشکل‌یابی مستقل، یکصد و چهار ماه را در زندان‌های اوین و رجایی‌شهر و ندامتگاه کرج و کچوئی گذراند و اخراج پایانی بود بر این ستمگری.
این تکنیک‌های عادی قدرت است در برابر پرسشگری و خردورزی!
در این یخبندانِ هیئت‌های بدوی رسیدگی به تخلفات اداری که از نوادگان نا مشروع دادگاه‌های تفتیش عقاید قرون وسطایی هستند، زندگی‌کُشی چنان طبیعی شده که هیچ دولتی را تاکنون به اندیشیدن در این کثافت بوروکراسی وادار نساخته، که هر دَم بر قساوتِ قضاوت آن می‌افزایند!!
این بیداد، انزجار و تنفر جامعه جهانی معلمان را برانگیخته، آموزش و پرورش ایران را در زمره‌ی نا کارآمدترین و امنیتی‌ترین نهادهای آموزش جهان قلمداد می‌کند.
ما، همراه با تمامی معلمان عدالت‌خواه و آزاده‌ی سراسر جهان، چنین رفتار سرکوبگرانه‌ای با اسماعیل عبدی و تمامی معلمانی که در چرخه این نوع استبداد گرفتار آمده و نام آنان در بیانیه‌های مکرر شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران ذکر شده، محکوم می‌کنیم.