تاریخ صدور بیانیه: ۲۷ مهر ۱۴۰۱
به نام ژن ژیان ئازادی، به نام همبستگی
مردم آزادی‌خواه مریوان، کوردستان، مردم آزادی خواه ایران و جهان
وزیر آموزش و پرورش دانش آموزان معترض را مجرم می‌انگارد و آنها را به کانون های شبه زندان می سپارد. ایشان حرمت آموزش و پرورش را به کلی زیر سوال برده است و ثابت کرده است که فاقد هر نوع تدبیری برای محاظت از دانش آموزان و مدارس است. بنابراین انجمن صنفی معلمان کردستان-مریوان و سروآباد لازم می داند که گزارشی از وضعیت کنونی مدارس ارائه دهد. اگرچه وضعیت مریوان و سروآباد آئینه‌ای تمام قد بلوچیستان به خون غلتیده و اردبیل به غم نشسته نیست، اما حال روز مریوان و سروآباد نیز تعریفی ندارد. امروز ما در شرایطی کلاس‌های درس را دایر می‌کنیم ذهن مان پیش صندلی خالی شاگردان بازداشتی است و همزمان چشم‌مان به تخته سیاه و در مدرسه است مبادا نیروهای امنیتی به مدرسه حمله کنند، آنچنان که به مدارس سروآباد حمله کرده
و کودکان را بازداشت کردند. هر روز شاهد گزارشی از مرگ و دستگیری و شکنجه‌ی دانش‌آموزی هستیم . آیا مردم و دانش اموزان حق اعتراض ندارند؟ آیا جواب اعتراض مدنی و مسالمت آمیز سرب داغ و ساچمه و باروت است؟ آیا این آداب کشورداری و آداب انسانیت است؟
ما کوتاه و گزیده می‌گوییم؛ بدترین مانع آموزش و یادگیری نبود آزادی و جو خفقان است. نیروهای نظامی و امنیتی که به طرق مختلف به مدارس هجوم می آورند و مدرسه را آماج بی‌رحمانه‌ترین شیوه‌های سرکوب قرار می دهند. حراست اداره آموزش و پرورش فضایی صد در صد امنیتی در مدارس ایجاد کرده است. مدارس دیگر مکانی امن برای آموزش و یادگیری و گردش آزاد اطلاعات نیستند، بلکه به مکانی شده برای شناسایی، دستگیری، ربایش و اذیت و آزار دانش‌آموزان و معلمان معترض تبدیل شده‌اند. مدیران مدارس از طرف حراست و نهادهای امنیتی مورد تفتیش و فشار قرار می گیرند تا حافظه‌ی دوربین‌های مدارس را به آنها تحویل دهند. مدیران و معلمانی که در مقابل این خواسته‌های غیرقانونی و غیر اخلاقی مقاومت کنند عزل، تهدید و بازداشت می شوند، البته هستند معدود مدیرانی که به قصد خود شیرینی به خواسته های غیر قانونی تن می دهند. از آنها می‌خواهیم که به جای سهیم شدن در سرکوب معلمان و دانش اموزان در کنار مردم بایستند. و از دانش‌آموزان دبستانی درس آزادگی یاد بگیرند.
روزها و هفته‌های اخیر شاهد دست درازی به فضاهای آموزشی بودیم و در حرکتی غیر انسانی چند دانش آموز در سروآباد بازداشت شده و جو رعب و وحشت عجیبی خلق ایجاد شده است. هر روز شاهد این هستیم نیروهای لباس شخصی در قالب والدین دانش آموزان برای ایجاد رعب و وحشت به مدارس می آیند. با منطق هیچ نوع حاکمیتی، نمی‌توان تعرضی از این دست را توجیه کرد. این سیاست‌ها کاملا با روح آزاد آموزش مغایرت دارد.
آموزش با تکنولوژی و آزادی عجین است قطع اینترنت و فیلتر کردن شبکه های اجتماعی بیشتر از کرونا و جنگ به آموزش و پرورش ضربه می زند. قطع اینترنت و فیلتر کردن شبکه های اجتماعی جنگ تمام عیار با آموزش و مدرسه و کودک است.
ما معلمان هر نوع تحقیر و بازداشت و زندان و سرکوب را تحمل کردیم تا از مدرسه و کودکان صیانت کنیم. اما همه این تلاش ها در بلوچستان، اردبیل، سروآباد و سنندج سلاخی شد.
نیروهای سرکوب تنها به مدارس اکتفا نکرده‌اند؛ آتش ویرانگر زندان اوین نمونه‌ای دیگر این سرکوب ها است. آتش زندان اوین و تهدید جان اسکندر لطفی و مسعود نیکخواه و دیگر زندانیان چنان وحشتی را در ما پدید آورد که خواب را از ما بربود. هنوز خبر دقیقی از دلیل بازداشت اسکندر لطفی و مسعود نیکخواه و دیگر معلمان زندانی نداریم. در حالیکه آنها با وثیقه‌های سنگین آزاد شده بودند، نیروهای امنیتی در اقدامی غیر حقوقی با شکستن در منزل، وارد خانه‌ی آنها شده و بدون هیچ ابلاغ قضایی به بهانه ترس فرار آنها را بازداشت کردند. از مسئولین باید پرسید چرا حاکمیت از فرار معلمان بازنشسته که با وثیقه آزاد بودند می ترسد؟
دلیل شکنجه اسکندر لطفی بعد از بازداشت و قبل از انتقال به اوین را چگونه توجیه می کنید؟
امروز انجمن صنفی معلمان مریوان و سروآباد کوردستان بیش از آنچه که نگران وضعیت این عزیزان و آینده کودکان و آموزش باشد نگران جان کودکان است.
چه توجیهی برای کشتن کودکان و بازداشت آنها دارید؟
خفقان در فضای مدارس نارضایتی می آفریند اگر حرف ما را قبول ندارید، به خیابان‌ها گوش دهید و خودتان ببینید که مردم چه می‌گویند و چه می‌خواهند. آنقدر بی تدبیر بودید و به حرف معلمان گوش نکردید امروز خیابان کلاس درس کودکان است.
ما از همکاران خود می‌خواهیم که در این روزهای حساس، با هشیاری بیشتری در مدارس حاضر شوند، و از دانش آموزان مراقبت کنند.
هر نوع مماشات در مراقبت از کودکان لطمه‌های جبران ناپذیری برای مدرسه و دانش آموزان و خانواده‌های آنها خواهد داشت. اجازه ندهیم که عده‌ایی جنگ طلب و سرکوبگر با ملیتاریزه کردن مدارس فضای بی‌اعتمادی و بدبینی را بر روح آموزش حاکم بکنند.
نیز به حاکمیت می‌گوییم که اگر این سیاست‌های شما جواب می‌داد، که الان حتی دانش‌آموزان مدارس ابتدایی در خیابان‌ها شعار همراهی با مردم و اعتراضات را سر نمی‌دادند. مشاهدات ما در مدارس گویای این است که به میزانی که نیروهای امنیتی از سرکوب‌بیشتری استفاده می‌کنند، به همان میزان هم عزم مردم و از جمله دانش آموزان برای مقاومت و اعتراض هم بیشتر می‌شود. ما از حاکمیت می‌خواهیم که به این سیاست‌های سرکوبگرانه پایان دهد و صدای اعتراض به حق مردم را بشنوند، دست از اذیت و آزار دانش آموزان و تعرض و دست درازی روز افزون به مدارس بردارد.
در خاتمه اعلام می داریم انجمن صنفی معلمان معلمان مریوان و سروآباد – کوردستان در کنار مردم ایستاده است . صدای همبستگی سراسری قلب ما را گرم‌تر از همیشه کرده است. امروز اسرا پناهی دیگر فقط دختر یک مادر اردبیلی نیست، اسرا دختر همه‌ی مادران کوردستان نیز هست. امروز اشک زاهدان از چشمان مریوان و سروآباد سرازیر می‌شود ما گلوی کودکان ایران هستیم.
انجمن صنفی معلمان مریوان و سروآباد – کوردستان