کمیسیون بین‌المللی «آینده‌ی آموزش» که سال ۲۰۱۹ از سوی یونسکو، با هدف بازتعریف اثر دانش و یادگیری در آینده‌ی بشر و کره‌ی زمین شکل گرفت، پس از جهان‌گیر شدن کرونا، در اقدامی تازه می‌کوشد گفت‌وگوی جهانی درباره‌ی بازاندیشی در نیازهای آموزشی دنیایی که به‌شکلی فزاینده پیچیده، نامطمئن و شکننده شده است را تسریع کند.
این کمیسیون در گزارشی که به تازگی منتشر شده است، با کمک گرفتن از اندیشمندان، دانشمندان، سیاست‌گذاران، کسب‌وکارها و اهالی آموزش، ۹ ایده برای فعالیت‌ها و تصمیم‌های منسجم آموزشی در دنیای پس از کرونا پیشنهاد می‌کند، تصمیم‌هایی که بر پیشرفت آموزش در آینده اثر خواهند داشت.
۱- تعهد به تقویت آموزش به عنوان خیر جمعی. آموزش سنگری است علیه نابرابری. در عرصه‌ی آموزش، درست مثل عرصه‌ی سلامت، ما وقتی ایمن هستیم که همه امن باشند، و وقتی پیشرفت می‌کنیم که همه رشد کنند.
۲– گسترش معنا و دامنه‌ی حق آموزش به نحوی که اهمیت ارتباطات و دسترسی به دانش و اطلاعات را شامل شود. کمیسیون آینده‌ی آموزش برای گفت‌وگوی جمعی در سطح جهانی، با مشارکت و حضور یادگیرندگانی از سنین مختلف دعوت می‌کند تا درباره‌ی راه‌های گسترش معنا و دامنه‌ی حق آموزش تبادل نظر شود.
۳- ارزش دادن به شغل معلمی و همکاری میان معلمان. معلمان همراه با والدین و دیگر اعضای جامعه، در جریان همه‌گیری کرونا و بحران آموزش، راه‌حل‌هایی قابل توجه ابداع کردند و در پیش گرفتند. ما باید وضعیتی منعطف فراهم کنیم تا معلمان بتوانند استقلال‌شان را حفظ و با همتایانشان همکاری کنند.
۴- تأکید بر حقوق دانش‌آموزان، کودکان و نوجوانان و مشارکت دادن آن‌ها. در ایجاد تغییرات مطلوب و بازسازی فضای آموزشی باید طبق اصول دموکراتیک و برابر در ارتباط میان نسل‌ها عمل کنیم و دانش‌آموزان و جوانان را به شکلی گسترده مشارکت دهیم.
۵- مراقبت از فضای اجتماعی مدرسه در جریان تغییر شکل آموزش. مدرسه به عنوان یک محیط فیزیکی ضروری است. هرچند باید روی شکل‌های متنوع آموزش و یادگیری کار کرد، اما کلاس درس حضوری به عنوان یک فضای عمده و تعیین‌کننده در یادگیری باید حفظ شود.
۶- دسترسی به تکنولوژی‌های رایگان و منبع‌باز (open source) برای معلمان و دانش‌آموزان. حمایت از منابع و تکنولوژی‌های آزاد، رایگان و منبع‌باز ضروری است. پیشرفت و شکوفایی آموزش با محتوای از پیش آماده شده که خارج از فضای آموزشی و بیرون از فضای ارتباطی میان معلم و دانش‌آموزان طراحی شده است، ممکن نیست. از سوی دیگر آموزش نباید به بسترهای دیجیتال که تحت کنترل بخش خصوصی است، وابسته باشد.
۷- اطمینان از برنامه‌ریزی تحصیلی مبتنی بر علم. حالا وقت مناسبی برای بازنگری عمیق در برنامه‌ی تحصیلی است، به‌ویژه که با انکار علم درگیریم و فعالانه با اطلاعات گمراه‌کننده و شبه‌علم مبارزه می‌کنیم.
۸- نیاز به حمایت مالی از آموزش عمومی در سطح محلی و بین‌المللی. این همه‌گیری جهانی می‌تواند پیشرفتی که طی دهه‌ها حاصل شده را از میان ببرد. دولت‌ها، نهادهای بین‌المللی و تمام فعالان در عرصه‌ی آموزش و توسعه باید نیاز به تقویت سلامت و بهداشت عمومی و خدمات اجتماعی را به رسمیت بشناسند و همزمان برای حمایت از آموزش عمومی و تأمین بودجه‌ی آن بکوشند.
۹- اعتلای همبستگی جهانی برای پایان دادن به نابرابری موجود در امر آموزش. جهان‌گیر شدن کرونا به ما نشان داد که جوامع ما چه‌قدر دچار توزیع نامتعادل قدرت هستند و جهان تا چه حد گرفتار انواع نابرابری است. این کمیسیون دعوت می‌کند که در تعهدمان به همکاری بین‌المللی و چندجانبه‌گرایی بازنگری کنیم با این هدف که همبستگی جهانی همدلانه احیا شود.