تشکل صادر کننده: کانون صنفی فرهنگیان بیجار،کردستان
تاریخ صدور: ۱۳ مهر ۱۴۰۲
به نام خداوند مِهرگُسترِ مهربان
در تقویم جهانی، پنجم اکتبر مصادف با سیزدهم مهر، به نام «روز جهانی معلم» ثبت شده است. این رویداد، فرصتی برای یادآوری نقش و جایگاه معلم در جوامع بشری است.
در این فرصت، کانون صنفی فرهنگیان بیجار با توجه به اهمیت شعار این روز جهانی و اشتراکات آن با کمبود معلم و بحران های پیش روی آموزش و پرورش ایران نقطه نظرات و تحلیل خود را به اشتراک عموم می گذارد.
“یونسکو در این روز جهانی اعلام نموده است: «ما برای آموزش، به معلم نیازمندیم، چاره جویی جهان برای جبران کمبود معلم،این یک ضرورت جهانی است،چاره ای بیابیم،چنین معلمانی نیاز داریم.»
گرچه این اعلان یک شعار اساسی، بی هیچ الزام و ضمانت اجرایی است،اما تمرکز بر کمبود معلم و نقش و اثر چنین عنصری در امر توسعه ی انسانی در جوامع مختلف، از جمله کشور ما ایران،به تأکید مورد توجه این نهاد بین المللی قرار گرفته است.
اندیشمندان بر این باورند که: “گذر انسان از حال به آینده، از جهل به دانش، از فقر به بی نیازی، از ذ،لّت به عزّت و از اسارت به آزادی جز از طریق آموزش و پروشی توسعه یافته، با معلمانی پویا و بالنده، ممکن و میسر نیست. و چنانچه جامعه ای در ایستایی و رکود به سر می برد و در گذر از این مراحل ناکام مانده است، باید در چگونگی امر آموزش و پرورش آن جامعه شک کرد.”
آموزش و پرورش قلب تپنده و حیات بخش کشور است و کفالت و ضمانت امر خطیر تأمین و تربیت شهروندان آزاد و مسئول و متعهد بر عهده ی این وزارتخانه است و انتظار این است که خود نیز برخوردار از زبده ترین و نخبه ترین افراد فرهیخته بوده باشد.در یک کلام، این وزارتخانه برای تضمین توسعه ی انسانی کشور، باید تبدیل به نهادی شود کارآ، که اندیشمندترین نخبگان و خبرگان قوم در آن اجتماع کرده باشند.
واین در حالی است که بحران های حاصل از انتصاب مدیریت های متوالیِ مسلوب الاختیار و ناکارا، و بیگانه با تحولات جهانی علم و آموزش و الزامات مشخص آن موجب گردیده است که هم اکنون نفس های این ارگان بی رمق،به شماره افتاده و ضربان های قلب تپنده اش ، همانا معلمان این عناصر پاک و عوامل اصلی آموزش زیر ضرب و فشار شدید باشند، و این بدان معناست که بالندگی نسلی که تنها سرمایه های نجات بخش کشوراند به بازی گرفته شده و در معرض تحدید و اضمحلال واقع شده است.
با این وجود علی رغم انذار و هشدارِ مکرر معلمان و تحمل زجر و زندان،به ویژه امسال که یکی از غمبارترین سال ها برای معلمان در تاریخ آموزش و پرورش است.گویی گوش شنوایی نیست.و مسئولان و مقامات ذیربط قصد هیچ تجدید نظری در این رویکرد آسیب زا نداشته و از مواجهه ای منطقی و مسئولانه با وضعیت بغرنج و بحران موجود طفره رفته. و از باور و پذیرش و درمان آن راه حاشیه می روند.چنانکه درگاه امید به اصلاح و تغییرِ رویکرد، بر معلمان بسته، اما درهای بند و زندان به روی آنان گشوده و نا مناسبترین برخوردها با مدنی ترین اعتراضات قانونی و صنفی به رسمیت شناخته شده در قانون اساسی با آنان شده است.و احکامی بی تناسب، ناعادلانه و سنگین، چون شمشیر داکلموس بر سرشان، که دیگر سر بر نیارند.تا بلکه هرگونه صدای انتقاد از وضعیت فاجعه بار موجود به سکوت کشیده شود.
امسال و در آغازین روز سال تحصیلی، کشور با ۲۰۰ هزار کلاس درسِ فاقد معلم مواجه شده است.و این در حالی است که اراده ی مستولی بر آموزش و پرورش و افول ارزش و مقام معلم و مذیقه و معیشت او، رغبتِ احراز این شغل از جامعه و جوانان را سلب نموده است. .
کمبود معلم،تعطیلی اصول مسلم و مرتبطِ قانون اساسی(اصل ۳۰)، آموزش طبقاتی شده، کودکان بازمانده از تحصیلِ ناشی از فقر ،نبود امکانات و تجهیزات در مدارس دولتی،فضاهای فیزیکی فرسوده،مدارس کپری،مدیریت رابطه سالار و مسلوب الاختیار موجبات این حجم وسیع از تخریب این ساختار را فراهم آورده ،سیمای نحیف و ضعیف دستگاه تعلیم و تربیت ایران در قرن ۲۱ و در عصر انفجار علم و دانش و سرعت تکنولوژی بدین صورت نمایانده و سیر قهقرایی داده است.
آموزش و پرورشی که ریشه در رشدیه و باغِ باغچه بان دارد، و بر فرهنگ و ادبیات جهان شمول و مبانی ملی و ارزش های معنوی استوار است، اشتباه محض و سعی عَبَث است اگر با نگاه ایدئولوژیک به مثابه یک نهاد خاص برآمده از انقلاب بدان نگریسته شود. به بازی گرفتن این ساز و کار دیرینه با آن پیشینه ی درخشان، تحت عناوین مختلف و تفاهم نامه های درون ساختاری با مراکز خاص و جذب و به کارگماری هزاران طلبه از حوزه و طیف هایی گزینش شده،و در این راستا تغییر شتابزده و نامتعارف بیست هزار مدیر مدرسه، در بدو شروع سال تحصیلی، بنا به اظهار وزیر ، زنگ خطر اعاده ی پاکسازی های اوایل انقلاب را در اذهان تداعی می نماید،و شائبه ی سیاسی خالص سازی و یک دستی مدیران تحت امر را تقویت می کند.
این اِعمال اراده،در برکناری این رقم از مدیران صاحب صلاحیت، اصحاب تعلیم و تربیت را به شگفتی واداشته و در برابر پرسشی اساسی قرار داده است.اینجا کانون صنفی فرهنگیان بیجار پیشنهاد پیگیری حقوقی این اقدام زیانبار و غیر کارشناسی را از طریق مراکز مافوق و مراجعی چون دیوان عدالت اداری کشور مطرح می نماید!
کانون صنفی فرهنگیان بیجار همچنین با رویکردی مصلحانه، مقامات مسئول و مراکز و مراجع امنیتی و هیئت های تخلفات تحت امر ادارات آموزش و پرورش را به تجدید نظر در نوع برخورد با معلمان فرا می خواند و خواهان آزادی معلمان زندانی و توقف تعقیب و تحدید و پرونده سازی برای فعالان صنفی و قانونی فرهنگیان می باشد.
شمع وجودمان آب و شعله هایمان بی تاب،تا مایه ی امید،آگاهی،دانایی و فروغ فردای فرزندان ایران باد.
سیزدهم مهرماه ۱۴۰۲ مصادف با “روز جهانی معلم”
کانون صنفی فرهنگیان بیجار- کردستان